In de lange 19e eeuw emigreerden meer dan vijf miljoen mensen uit de Habsburgse monarchie. Wie stond deze mensen bij op hun zware reis? Een van de eerste en belangrijkste organisaties die bij de Oostenrijks-Hongaarse monarchie betrokken werd, was de Oostenrijkse Sint Rafaël Vereniging. Deze katholieke vereniging vernoemde zich naar de reeds bestaande instelling van de emigrantenwelzijnsdienst in het Duitse Rijk en maakte deel uit van een internationaal netwerk. In de belangrijkste havensteden ter wereld richtte de vereniging schuilplaatsen in en stelde vertrouwenspersonen aan om 'ter plekke' een breed scala aan hulp te bieden. Een scala aan sociale (informatie, advies, hulp bij het wisselen van geld of het aanschaffen van bagage), liturgische (kerkdiensten, sacramenten, viering van de mis op oceaanschepen) en pastorale zorg (troost, steun, biecht) garandeerde holistische steun en gaf de vrouwen, mannen en kinderen in hun emigratiestations een gevoel van veiligheid en integratie in een nationale gemeenschap, althans voor een deel.

Markus Holzweber, Dr. phil., Mag. theol., geboren in 1978, studeerde gecombineerd religieus onderwijs en geschiedenis (onderwijsberoep) aan de Universiteit van Wenen, doctoraat in 2005, onderzoeksassistent aan de universitaire cursus voor informatierecht en juridische informatie aan de Universiteit van Wenen.